اهمیت به انجام واجبات و نیز کوشا بودن در ادای مستحبّات، که تقیّد به ظواهر شرع نام دارد، محتاج صبر است. مسلمان حقیقی باید راجع به واجبات و مستحبات، صبر و استقامت داشته باشد تا کم کم آن صبر، به او تقیّد دهد و به مرور، آن تقیّد، برای او ملکه شود.
وقتی اهمیّت به واجبات و ظواهر شرع برای کسی ملکه شود، بالاترین لذّات را
از عبادت خواهد برد. لذّت آدمی منحصر در خوراک و پوشاک و مادیات نیست،
بلکه لذّات معنوی که از تقیّد به ظواهر شرع حاصل می‌شود، بسیار بالاتر است.
لذّت عبادت و تقیّد به ظواهر شرع، به اندازه‌ای با اهمیّت است که پیامبر
اکرم «صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم» می‌فرمایند:
«ألَرَکْعَتَانِ فِی جَوْفِ اللَّیْلِ أَحَبُّ إِلَیَّ مِنَ الدُّنْیَا وَ مَا فِیهَا»[1]
لذت دو رکعت نماز شب نزد پیامبر اکرم «صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم» از دنیا و آنچه در دنیاست، بالاتر است. تقیّد به ظواهر شرع، نزد همه اولیای الهی بسیار لذّت‌بخش است.
